ما را میفگنید که ما اوفتاده ایم

در کار عشق تن به بلاها نهاده ایم

آهستگی مجوی تو از ماورای هوش

کاکنون به شغل بی دلی اندر فتاده ایم

ما بی دلیم و بی دل هر چه کند رواست

دل را به یادگار به معشوق داده ایم

از ما بهر حدیث به آزار چون کشد

ما مردمان بی دل و بی مکر و ساده ایم

خصمان ما اگر در خوبی ببسته اند

ما در وفاش چندین درها گشاده ایم

گر بد کنند با ما ما نیکویی کنیم

زیرا که پاک نسبت و آزاده زاده ایم